Jules Lermina (1839-1915) begint in 1859 zijn loopbaan als journalist en ontpopt zich als een felle tegenstander van het Tweede Keizerrijk van Napoleon III. In 1867 richt hij een eigen blad op, ‘Le Corsaire’ (De Piraat), dat een uitgesproken republikeinse en socialistische signatuur heeft. Zijn uitspraken hierin leiden ertoe dat hij tot enige maanden gevangenisstraf wordt veroordeeld. Andere polemische geschriften, maar vooral zijn in 1870 verschenen brochure ‘MM. Les propriétaires! Plus de loyers!’ (Huisjesmelkers! Jullie krijgen geen huur meer!), waarbij hij zich had laten inspireren door Proudhon, leverden hem twee jaar gevangenisstraf op. Toen echter in 1871 de Derde Republiek werd uitgeroepen, kwam hij vrij. Vanaf dit moment wijdde hij zich volledig aan het schrijven. Hij schreef onder zijn eigen naam, onder het pseudoniem William Cobb of anoniem.
Hij had een zeer brede belangstelling, wat ook tot uiting komt in zijn zeer omvangrijke oeuvre, dat onder meer een aantal sociale avonturenromans omvat, waarin zijn maatschappelijke betrokkenheid duidelijk aanwezig is. Zo schrijft hij
– vanuit een socialistisch perspectief – twee keer een vervolg op de Graaf van Monte-Cristo van Alexandre Dumas. In het eerste, De zoon van Monte Cristo,
schrijft de hoofdpersoon Dantès aan het eind van de roman een testament waarin hij zichzelf moreel veroordeelt: Hij stelt dat de mens op aarde is om een sociale taak te vervullen terwijl hij zelf alleen uit egoïstische motieven heeft gehandeld. Hij heeft berouw dat hij zijn onmetelijke rijkdom niet heeft gebruikt om het lot te verlichten van de arme mensen die creperen van armoede. In een andere avonturenroman, ‘Les Mystères de New-York’ (1874), stelt Lermina het ongebreidelde kapitalisme van de Verenigde Staten aan de kaak.
Vanaf 1880 verdiept hij zich in het occultisme en schrijft een aantal fantastische vertellingen waaronder ‘La deux fois morte’ (De vrouw die twee keer stierf). Ook schreef hij een groot aantal populair wetenschappelijke werken, over zeer uiteenlopende onderwerpen.
Omstreeks 1906 wordt hij anarchist en interesseert zich voor anarchistische leefgemeenschappen . In 1903 had Fortuné Henry in Aiglemont (in de Franse Ardennen) een anarchistische kolonie opgezet, genaamd ‘L ‘Essai’ (Het experiment). Over de sfeer en de werkwijze van de kolonie schrijft Lermina een geestdriftig verslag. in het anarchistische blad Le Libertaire.
Hij publiceert ook de hier vertaalde eerste brochure van deze kolonie, ‘L’ABC du Libertaire’ (1906).
In 1913 verschijnt zijn laatste roman ‘L’Effrayante Aventure’ (Het afschuwelijke Avontuur).
